Zamanla alışırsın dediler
önce saatler geçti
sonra günler geceler
haftalar aylar seneler.
Alışırsın dediler
Önce kızgındım
sonra üzgün biraz da küskün.
Acı bir suskunluk mühürledi
dudaklarımı.
Tek bir hece tek bir cümle
dilime uğramadı.
Zamanla alışırsın dediler
Hasretlik sararttı umutlarımı
tek bir söz tek bir saz
duygularımı anlatamadı.
Her takvim yaprağıyla
Ben de döktüm dallarımı.
Önce baharlar geçti
sonra kışlar yazlar güzler.
Mevsimler birer ikişer geçerken
alışırsın dediler.
Önce aklar düştü saçlarıma
sonra yüreğimin saçaklarına.
Bense hiç mi hiç
alışamadım
alışamadım yokluğuna...
DEMET YALNIZ.